ਬਚਪਨ ਵਿੱਚ ਸੱਧਰਾਂ ਰਹੀਆਂ
ਵੱਡੇ ਹੋ ਆਹ ਬਣਾਂਗੇ ਜਾਂ ਓਹ ਬਣਾਂਗੇ|
ਉਣ ਹਕੀਕਤਾਂ ਸੁਪਨੇ ਵਰਗੀਆਂ
ਆਪਣੇ ਜਿੰਦਗੀ ਨੁੰ ਅਸੀਂ ਭਰਾਂਗੇ !
ਵੱਡੇ ਹੋਕੇ ਕੁਝ ਹੋਰ ਵੇਖਿਆ ਕਿ
ਜਿੰਦਗੀ ਹੋਈ ਵਹਣ ਤੁਫਾਨਾਂ ਦੀ |
ਪੈਹਲੀ ਵਾਰ ਖੁਦ ਆਪ ਵੇਖੀ
ਹੁੰਦੀ ਮੌਤ ਆਪਣੇ ਅਰਮਾਨਾਂ ਦੀ |
ਸੱਚ ਰੁਲਕੇ ਰਹਿ ਗਿਆ ਕਿਧਰੇ
ਭ੍ਰਿਸ਼ਟਾਚਾਰ ਦੇ ਧੂਏਂ ਦੇ ਵਿੱਚ |
ਦੋਸ਼ ਤਕਦੀਰਾਂ ਦਾ ਧਰ ਕੇ ਅਸੀਂ
ਡਿੱਗ ਪਏ ਡੂੰਘੇ ਕੂਏਂ ਦੇ ਵਿੱਚ |
ਜੂਝਣ ਦਾ ਖਿਆਲ ਹੀ ਨਾ ਕੀਤਾ
ਕੁਝ ਐਸੀ ਨੀਂਦਰ ਸਾਨੂੰ ਆਈ|
ਓਹ ਹੀ ਜੀਵੇ ਸੰਵਰੇ ਅਸਲ ਵਿੱਚ
ਵਫਾ ਹੀ ਜਿਨਾਂ ਕਮਾਈ |
ਚੱਲੇ ਕਾਫਲਾ ਆਪ ਬਣਾਕੇ
ਜੋ ਵੀ ਮਿਲੀਆਂ ਸਾਨੂੰ ਰਾਹਾਂ|
ਅੱਖਾਂ ਕੰਨਾਂ ਦੀ ਕਮਜੋਰੀ ਆਈ
ਸੁਣਦੇ ਰਹਿਗੇ ਆਪਣੀਆਂ ਹੀ ਆਹਾਂ |
ਇੰਝ ਜਿੰਦਗੀ ਦੇ ਰਸਤੇ ਉਤੇ
ਕਦੇ ਬੱਲੇ ਬੱਲੇ ਜਾਂ ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਕਹਲਾਂ |
ਕੁਝ ਆਪਣੇ ਹੀ ਦੁਸ਼ਮਣ ਬਣ ਗਏ
ਤੇ ਕੁਝ ਲੁੱਟੇ ਅੰਦਰਲੇ ਜਾਹਲਾਂ !
ਹੁਣ ਓਹ ਦਿਸਦੀ ਆਸ ਪਾਸ ਹੀ
ਜੋ ਸਮਝੀ ਸੀ ਕਦੇ ਅਸੀਂ ਦੁਰੇ |
ਜਿੰਦਗੀ ਦੇ ਪਾਰ ਦੇ ਕੰਢੇ ਉਤੇ ,
ਹੁਣ ਬੈਠਾ ਨਕਸ਼ਦੀਪ ਨਾ ਝੂਰੇ |
){kind=link}
0 Comments