ਮੈਂ ਸਿਤਾਰੇ ਨਹੀਂ ਮੰਗੇ ਕਿ ਤੂੰ ਦੇ ਹੀ ਨਾ ਸਕੇਂ ਕਦੇ,
ਬੇਹਕਦੇ ਰਾਹਾਂ 'ਤੇ ਫੁੱਲਾਂ ਦੀ, ਮੈਂ ਖੁਸ਼ਬੂ ਚਾਹੀ ਏ ॥
ਮੇਰਾ ਮਨ ਕਦੇ ਗਮ ਦੇ ਤਰਾਨੇ, ਸੁਣਕੇ ਨਹੀਂ ਰਾਜੀ,
ਇਹ ਅਰੁਕ ਹਾਵਾ ਦੇ ਨਾਲ, ਚੱਲਣ ਦਾ ਹੀ ਤਾਂ ਰਾਹੀ ਏ ॥
ਮੈਨੂੰ ਅਹਿਸਾਸ ਏ ਬੜਾ, ਫੈਲੇ ਅੰਬਰ ਦੀ ਅਹਿਮੀਅਤ ਦਾ,
ਜਿਸ ਦੀ ਚੰਦ ਅਤੇ ਚੜ੍ਹਦਾ ਛਿਪਦਾ ਸੂਰਜ ਗਵਾਹੀ ਏ ॥
ਰੋਜ ਮਿਲਦੇ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ, ਟੁੱਟੇ ਖਿਲਰੇ ਬੇਅੰਤ ਇਨਸਾਨ,
ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਮਿਲਿਆ ਜਿਹਨੇ, ਦਿਲ ਦੀ ਗਰੀਬੀ ਚਾਹੀ ਏ ॥
ਬੜੇ ਢੋਲ ਸੁਣੇ ਨੇ ਮੈਂ ਯਾਰਾਂ ਦੇ, ਬਜਾਏ ਯਾਰਾਂ ਦੇ ਹੱਕ ਵਿੱਚ,
ਕੋਈ ਟਾਵਾਂ ਏਂ ਬੇਗਰਜ ਪਿਆਰ 'ਚ, ਧੜੇਬੰਦੀ ਜਿਹਨੇ ਢਾਹੀ ਏ ॥
ਗੱਲ ਤਾਂ ਮੁੱਕ ਜਾਂਦੀ ਏ ਆਪਣੇ ਆਪਣੇ ਨਜਰੀਏ 'ਤੇ ਆਕੇ,
ਰਾਇਤ ਕਿਸੇ ਲਈ ਸੂਲੀ ਏ ਅਤੇ ਕਿਸੇ ਲਈ ਸੁਰਾਹੀ ਏ ॥
ਮੈਨੂੰ ਅਵਾਜ ਨਾ ਮਾਰੀਂ, ਕਿਓੁਂਕਿ ਮੈਂ ਪਰਤਣਾ ਨਹੀਂ ਸਿਖਿਆ,
ਮੇਰੇ ਲਈ ਜਿੰਦਗੀ 'ਚ ਆਈ ਹਰ ਖੜ੍ਹੋਤ ਹੀ ਤਬਾਹੀ ਏ ॥
ਆਪਣੇ ਮਨ ਦੇ ਪਿਛੇ ਲੱਗ ਕੇ,ਤੁਸੀਂ ਕੰਡੇ ਨਾ ਕਦੇ ਬੀਜਣੇ,
ਨਕਸ਼ਦੀਪ ਚੁਗੇ ਨਹੀਂ ਜਾਣੇ, ਬੱਸ ਦਿੱਕਤ ਤਾਂ ਆਹੀ ਏ ॥
ਗ ਸ ਨਕਸ਼ਦੀਪ ਪੰਜਕੋਹਾ
0 Comments